Limni’den Geliyorum

Dönüş vakti gelmişti. Sabah namazdan sonra eşyalarımızı alıp otelden ayrıldık. Yirmi dakika sonra limana geldik. Gümrük işleri fazla uzun sürmedi. Geldiğimiz deniz otobüsüyle geri döndük. Gidişimiz, gelişimiz gibi olmadı.

Hava rüzgârlı, deniz gelişimize göre daha dalgalıydı. Daha birkaç mil gitmeden içimiz dışımıza çıktı. Bereket, Niko beyde ilaç varmış. Tedbirli adam vesselâm. Sağ olsun bize birer tane hap verdi. Midenin alabora olmasına kısmen faydası oldu. Hazret-i Pîr’in cem’ ve cem’ül-cem’ makâmlarından vârid olan nutk-ı şerîfi geldi gönlümüze.

Kavseyne erişince varır gelir gemiler/Ev ednânın bahrine hergiz gemi salınmaz

O deryaya dalmağa cân terkin urmak gerek/Cânına kıyamayınca o deryâya dalınmaz

Kavseyn’e yanaşmak zordu fakat gemiyi ev ednâ’ya salmak daha da zormuş. Kendi kendime, “Hazret-i Pîr saatler süren deniz yolculuğunda neler çekmiş kim bilir” dedim. İskeleye doğru döndüm:

-Huuuu! Ya Hazret-i Pîr! Bizi affet, diyerek son bir kere daha nemli gözlerle baktım.